Στην έκθεση ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ

Χωράνε όλα τα βιβλία, οι δίσκοι, οι ιστορίες, οι ζωγραφιές και οι κόσμοι που έφτιαξε ο Αλέξης Κυριτσόπουλος μέσα σε ένα επιτραπέζιο; Αυτή την απάντηση δοκιμάσαμε να δώσουμε διαβάζοντας, παίζοντας και ανακαλύπτοντας το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου στις 11.00. 

Θέλοντας να φέρουμε σε επαφή τα παιδιά με το σύνολο της δουλειάς του Αλέξη Κυριτσόπουλου που απλώνεται "Παράλληλα" σε ζωγραφική, εικονογράφηση, γελοιογραφίες, εξώφυλλα, αφίσες, βιβλία, σινεμά και θέατρο και να τους δείξουμε πόσες ακόμη δημιουργίες μπορεί να γεννήσει, να εμπνεύσει, να μας συστήσει μια ζωγραφιά, μαζί με την εκπαιδευτικό Κούλα Πανάγου, με την υποστήριξη του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου και του ΟΠΑΝΔΑ καλέσαμε τα παιδιά για ένα πρωινό Σαββάτου στην πρώτη αναδρομική έκθεση του ζωγράφου.

Απλώσαμε στο πάτωμα βιβλία με ιστορίες, βιβλία σχολικά, θεατρικά, βιβλια γνώσεων, δίσκους, CD, εξώφυλλα και όχι μόνο προλάβαμε να τα διαβάσουμε όλα και να παίξουμε, να γελάσουμε και να ταξιδέψουμε λίγο με κάθε διαφορετική δουλειά, αλλά ξεσηκώσαμε από μέσα ήρωες, φράσεις, λέξεις και ιδέες που μας έκαναν εντύπωση και τις μεταμορφώσαμε σε δύο καινούργιες αστείες ιστορίες για να αφηγηθούμε η μία ομάδα στην άλλη και στους γονείς που μας έκαναν παρέα.

Πολύ μεγάλα ευχαριστώ στην Κούλα Πανάγου που από τις δεκάδες Παρασκευές που μοιραστήκαμε στο Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού μπορούμε πια να συνεννοούμαστε με τα μάτια στις δράσεις μας, στην Μπέλλα Μουρατιάν που είπε φωναχτά ΝΑΙ πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση της πρότασής μας και με τους ανθρώπους του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου ανέλαβε τη διοργάνωση, στην Μυρτώ Δεληβοριά που προσφέρθηκε να χωρέσει τόσες ζωγραφιές στη μία ζωγραφιά της αφίσας μας, στην Αντιγόνη Μάρτιν για τις φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση, στην Στέιση Βεντούρα και την Ευτυχία Τσουλουχοπούλου που αγκάλιασαν τη δράση και έτρεξαν για ό,τι ζητήσαμε και, φυσικά, σε όλες και όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας και στον Αλέξη Κυριτσόπουλο για την έμπνευση, την εμπιστοσύνη, τη φιλία του και τη χαρά αυτού του αξέχαστου εργαστηρίου.


Κλείνω αυτό το blog post με το μικρό κείμενο που ο Αλέξης μού έκανε την τιμή να αναρτήσει στο τμήμα της έκθεσης με τις εικονογραφήσεις του για παιδιά:


"Από το «Παραμύθι με τα Χρώματα» ως το «Κουράγιο», κάθε βιβλίο, κάθε εικόνα, λέξη και ιστορία που ο Αλέξης Κυριτσόπουλος επιλέγει να απευθύνει σε παιδιά, είναι ένα μικρό σχολείο για την αισθητική, την ειλικρίνεια, την πρόθεση, τη ματιά που αξίζει το παιδί-αναγνώστης.

Τον ακολουθώ με την ελπίδα να ανακαλύψω τα μυστικά της τέχνης του. Γιατί ξέρει όσο κανείς να ξεχωρίζει τα πολύτιμα, να ενθουσιάζεται, να κρύβει παντού εκπλήξεις όπως οι μάγοι στα μανίκια τους. Ξέρει πώς να είναι την ίδια στιγμή αυθόρμητος και λεπτολόγος. Την τρυφερότητα ξέρει πώς να την κάνει κοφτερή. Πώς να φτιάχνει τα πάντα από γιορτή. Κι αυτό που εμείς λέμε πηγαίο, ξέρει πώς φτιάχνεται και ποια είναι τα υλικά του.

Ένα βράδυ που αναρωτιόμασταν ποιο να είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων μα όλων των βιβλίων που θέλουν να λέγονται παιδικά, καταλήξαμε πως ίσως να είναι «η χαρά της ζωής». Κι όσο κι αν του Αλέξη, οι γραμμές και οι φόρμες τού αρέσουν πιο ελεύθερες όταν φτιάχνει σπίτια, χαρταετούς, καράβια, άστρα και άλογα, με τη χαρά της ζωής είναι ο πιο αυστηρός ζωγράφος. Προσέχει πάντα να την κάνει ολόιδια. Σαν αληθινή."