Πρωινή Αεροπορική Περιπέτεια

(συγνώμη δεν έχω κοιμηθεί και τα βλέπω όλα με μια υπερβολή)
Χαράματα στο αεροδρόμιο. Boarding σχεδόν complete. Μια κυρία έχει μόλις αδειάσει τα Duty Free, για να γεμίσει με αυτά το μικρό ντουλαπάκι πάνω από το κάθισμά της. Μόλις έχει τελειώσει επιχειρεί να το κλείσει με δύναμη. Μπαπ! Όμως αυτό δεν κλείνει γιατί η ακρούλα μιας τσάντας εμποδίζει το γαντζάκι του κλείστρου. Η κυρία αυτοσυγκεντρώνεται και χτυπά τώρα με δύναμη το ντουλαπάκι, σαν μάστερ πολεμικών τεχνών που σπάει στοίβα κεραμίδια σε talent show. Κρα-μπόνγκ! Όμως αυτό δεν κλείνει γιατί η ακρούλα μιας τσάντας εμποδίζει το γαντζάκι του κλείστρου. Η κυρία μαζεύει ενέργεια και κατεβάζει το ντουλάπι με τη δύναμη όλου του σώματος, σαν μανάβης που κατεβάζει τα σκουριασμένα ρολά για να πάει επιτέλους κι αυτός μια ρημαδοβδομάδα στο εξοχικό στα Κιούρκα… χρααααα… τσάνγκ! Όμως αυτό δεν κλείνει γιατί η ακρούλα μιας τσάντας εμποδίζει το γαντζάκι του κλείστρου. Η κυρία αποφασίζει τώρα να το κλείσει αποφασιστικά, εκδικητικά, τελεσίδικα…σαν πορτ μπαγκάζ παλιακού σεντάν στο οποίο μόλις έβαλε τον δολοφονημένο σύζυγο για να τον θάψει κάπου στην Αριζόνα και να μην το μάθει ποτέ κανείς. Παίρνει ύφος “αυτό ήταν” και …σμπάνγκ! Όμως αυτό δεν κλείνει γιατί η ακρούλα μιας τσάντας εμποδίζει το γαντζάκι του κλείστρου. Η κυρία έχει αφιονιστεί. Επιχειρεί πολλαπλά χτυπήματα με μίσος γκάπ, γκοπ, γκαρπ… σαν το Γκόλουμ που σκοτώνει την πέστροφα χτυπώντας την στα κοφτερά βράχια της Μέσης Γης, πριν της καταβροχθίσει τα σπλάχνα. Όμως αυτό δεν κλείνει γιατί η ακρούλα μιας τσάντας εμποδίζει το γαντζάκι του κλείστρου. Αν εξαιρέσει κανείς τη σταδιακή αύξηση της δύναμης, η διαφοροποίηση στις προσπάθειες της κυρίας είναι επιπέδου playmobil: κάνει ακριβώς την ίδια κίνηση εδώ και αρκετή ώρα. Από τη διπλανή θέση όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, όπως συμβαίνει εδώ και αιώνες, σηκώνεται το άντρα. Το άντρα το σωστό. Γιατί το γυναίκες δεν ξέρει από λόκερζ. Το άντρα σπρώχνει κάτι μπουκάλια κρασιού που δεν σχετίζονται με το πρόβλημα και που είναι φτιαγμένα από το -ασυμπίεστο σύμφωνα με το “Εμείς και ο Κόσμος”- υλικό “γυαλί”. Το άντρα με ρώμη λιθοσφαιρικής πλάκας που συνθλίβει τη διπλανή της και γεννά οροσειρές, συμπιέζει και μια άσχετη τσάντα που είναι πιο δίπλα και έπειτα κατεβάζει το ντουλάπι, προσγειώνοντάς το πάνω στο κλείστρο με ορμή μυθική, σαν το γιγάντιο σφυρί του Θορ που σκάει πάνω σε ολάκερη την πλάση: γκράααααργκμπ-μπανγκκκκγκγκ! Όμως το ντουλάπι δεν κλείνει γιατί η ακρούλα μιας τσάντας εμποδίζει το γαντζάκι του κλείστρου. Το άντρα Αυτοκράτορα, το άντρα Καίσαρα φουντώνει, θυμώνει με το αναιδέστατο γαλατικό ντουλαπίδιο, που -με τη βοήθεια μαγικού φίλτρου, πώς αλλιώς- τολμά να ρεζιλεύει τις λεγεώνες του ανδρισμού του! Φορτώνει. Κάνει ζέσταμα. Κατεβάζει όλα τα add-ons ακόμη κι αυτά που πρέπει να πληρώσεις. Αυτοσυκεντρώνεται. Βάζει ταλκ και ρίχνει ένα τελευταίο βλέμμα στον αόρατο προπονητή άρσης βαρών του όταν… από το βάθος του διαδρόμου, από το βάθος του τούνελ, του χρόνου του ίδιου, σαν όνειρο, σα νεράιδα από παραμύθι, σαν πλάσμα από ένα μέλλον που διέψευσε τελικά όλες τις δυστοπίες, έρχεται καθησυχαστική, η αεροσυνοδός. Είναι διαφήμιση μόδας, φοντετέν, πιλοποιίου, κομμωτηρίου, γυμναστηρίου και οδοντόκρεμας ταυτόχρονα. Με μειδίαμα κατανόησης πεπειραμένης αποκλειστικής νοσοκόμας, με ύφος αποδοχής χιλίων νηπιαγωγών. Αέρινα, με μια μικρή κοφτή κίνηση, απομακρύνει την ακρούλα της τσάντας από το γαντζάκι του κλείστρου. Κατεβάζει αργά και απαλά το ντουλάπι σα να το χαϊδεύει, σαν να του λέει σε καταλαβαίνω, ξέρω τι έχεις περάσει, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε εμείς οι δύο, τα ξέρουμε ήδη όλα ο ένας για τον άλλο. Κι αυτό κλείνει αμέσως, με έναν υποήχο που μόλις ακούγεται, με ένα πλοκπ τόσο ανεπαίσθητο και τρυφερό, σαν σοκολάτα γάλακτος που έσπασε να τη μοιραστούν δυο φίλοι, σαν lego duplo που εφάρμοσε σε συνάδελφο, σαν σουτιέν που ξεκουμπώθηκε μόνο του σε ένα νωχελικό γύρισμα κάτω από τα σκεπάσματα στις τρεις τη νύχτα. Τέλος καλό, όλα καλά, boarding complete, μάσκες σαν κι αυτές κλπ. και αναπνέετε κανονικά. O ήλιος βγαίνει περήφανος στον ουρανό και αποδίδει τιμές στην ιώβεια υπομονή των αεροσυνοδών και στην ασύγκριτη αντοχή των υλικών της Airbus. Το αεροσκάφος απογειώνεται και παίρνει ύψος. Από ψηλά φαίνεται ένα φορτηγό να μπαίνει από την είσοδο του αεροδρομίου. Πιθανότατα, αυτό που κλήθηκε επειγόντως να ξαναγεμίσει τα Duty Free.

Αντώνης Παπαθεοδούλου

Λάρνακα, Αθήνα 2/12/2017